Türk'üm Ben

Saptırmayın ey beyni,ipotek olmuş beyler,
Soyum Oğuz Handandır,kutluk almış Türküm ben.
Dinle yurdun bağrını,bu toprak Türk’ü söyler,
Bu vatanı canımdan,aziz bilmiş Türk’üm ben.



Dinleyin heyy,dinleyin,tarihimin sesini,
Düşmanın ilk sarması,değil Türk ülkesini,
Boynuma uzatılan,esâret halkasını,
Her defa parçalayıp,yere çalmış Türk’üm ben.


Gün olmuş,benden olan,dönüpte bana vurmuş,
Gün olmuş maskelenip,düşman içime girmiş,
Ergenekon dağları,bazan çevremi sarmış,
Soyumun cevheriyle,dağlar delmiş Türk’üm ben


Soysuzlar kol istedi,ben elimi verdikçe,
Köpek sesi çoğaldı,beni suskun gördükçe,
Vatanımın ufkunu,kara bulut sardıkça,
Candan aziz canları,kurban salmış Türk’üm ben.


Methiyeler dizildi,adıma iyi günde,
Ardım dostla doluydu,yürürken ben en önde,
Başım biraz daralıp,zayıf düştüğüm anda,
“Dost”ların sırt döndüğü,yalnız kalmış Türk’üm ben


Her devirde bey oldum,boyun eğmedim yâd’a,
Hürriyete sevdalı,yaratmış beni Hûda,
Kuyruk yaşamaktansa,şu üç günlük dünyada,
Kürşat atama lâyık,vakur ölmüş Türk’üm ben.


Yürüdüm Rumeliye,Kızılelma yoluyla,
Sırtım sıvazlanmıştı,Yesevinin eliyle,
Şeyhim,pirim,sultanım,Hacı Bektaş Veliyle,
Mısır dalı üstünde,namaz kılmış Türk’üm ben.


Issık gölde atlandım,selce dört yana aktım,
Bilge Han’la Orhun’a,ölümsüz taşlar diktim,
Hazreti Fatih ile,köhne Bizans’ı yıktım,
Resûlümün medhine,mazhar olmuş Türk’üm ben.


Üç kıt’a üzerine,nice devlet kondurdum,
Zulüm ocaklarının,ateşini söndürdüm,
Zalimlerin başına,demir yumruk indirdim,
Mazlumların gözünden,yaşı silmiş Türk’üm ben.


Sevr’in yağlı ilmeği,tam boynuma geçerken,
Dönmeler düşmanlarla,bana kefen biçerken,
Milletim gözyaşını,yüreğine saçarken,
Mustafa Kemâl ile,yine gülmüş Türk’üm ben.




Çekmeyi unutmadı,gömenler oku-yayı,
Yapılanı unutmaz,bu asil Oğuz soyu,
Kim sırtımdan hançeri,vurmuşsa tarih boyu,
Erinde ya gecinde,kozu bölmüş Türk’üm ben.



ilhan esen