Batıyor doğmuş günler, kim demiş gün doğacak
Yarın bu günden beter, dün bu günden iyiyken
Bir damla kan sel olup, bu milleti boğacak
Kurtlar böcekler onu, içten kemirir iken
Ama çıkar bir başbuğ bu zilleti boğacak
Yapılmış olur emri daha emir verirken
O zaman başlar dimdik, kalpler iman dolacak
Her adım mutluluğu, huzuru müjdelerken.
Çöplükte açan güller yavaş yavaş solacak
El değmemiş bağçeden ırkım ahlak dererken
Vatan aşkı imanla gönülde sulanacak.
Kendini kaybetmiş Türk, kendisini ararken
Ve ufuktan Türk-İslam güneşi parlayacak Kızıllar ve karalar karanlığa kaçarken
Kanı coşup, atları göğe kanat açacak
Engelleri aşarken ufukları yararken
Ölümüne susamış, her önüne çıkacak
O sağlam adımlarla, ülküsüne koşarken
Cihanın kanser olmuş yarasını saracak
Bir ab-ı hayat gibi gönüllere dolarken
Dünya durdukça bu ruh Türk ve İslam kalacak
Diğerleri ya olsun, veya olmasın derken.
Seyyid Ahmed Arvasi