Hep YÂR Kalanın..

Hep can bilip.......

tüm vakitlerini sarfettiklerin,

ömrünü yoluna adadıkların,

başüstüne koyup, üstüne titrediklerin,


bir bir terkettiler seni işte..



Gördün mü bak, insanları memnun etmek ne kadar zor..

Ne yapsan beğendiremezsin, ne söylesen dudak büker,
eleştirilirsin, illa bir kusur bulurlar..

Uğraşsan tüm gücünle, kendini yeyip bitirsen,
kendi öz rahatından tavizler versen..Hatalarına bile göz yumsan,
aldırmasan..Hep affetsen hoşgörüyle..
Yine de boşuna! Asla memnun edemezsin..

Tüm varlığınla ölesiye yoruluyor ama ücretini alamıyorsun hep,

değil mi?

Ama O, öyle mi ya?

Kim mi?

O işte..

Hani pek o kadar önemsemediğin..


Emrine "evet" ama

"nasıl olsa olur" diyerek,

taat ederken hiç özenmediğin O..


Hani O, sen yürüyerek gitsen,

sana koşarak gelenin..

Adını yürekten bir ansan,

bin dünya bedel cennetler bağışlayanın..


Kötülüğe niyet edip,
yapmayınca bile seni Onurlandıranın..

Ücretlerini, hem peşin hem de kat kat Ödeyenin..

O işte O..

Sana en Yakının..


Farketmesen de,


En kritik anlarında,
düşecekken seni Tutanın..

Daim yüreklere nazar eden,

kapısı hiç kapanmayanın..

Seni hep iştiyakla Bekleyenin..

Hiç ama hiç Darılmayanın..


O işte, RABBIN.................


Sana hep Dost hep YÂR olanın,

hep YÂR Kalanın..


O zaman neden kendini paralıyorsun ki boşuna?

Kıymet bilmeyene kölelik edeceğine,

gel O Aziz’e bende ol! Ki Aziz olasın..

Ol ki, dünya dolu belalardan kurtula,

SULTAN olasın..

Ve bil ki;

O’nu memnun ettiğinde,
yarattığı herşeyi musahhar edecek sana..

Memnun olduğunu, memnun edecek..

Sevdiğini, dünyaya sevdirecek..

İşte bu sırrı anladınsa

ÖLdün demek,


Yani OLdun demek..

Mubarek ola SULTANLIĞIN.


ALINTI