Bütün Türk'ler Bir Ordu...
Serin bir rüzgar,uzun bir zamandır etrafı kaplayan pusu yavaş yavaş dağıtmaya başladı.
Asil atın ala paça zarif ayakları dağılan pus nedeniyle belli belirsiz görülmeye başlamıştı.
Som gümüş üzengiye basılı kakım derisi çizmeler daha da belirgin hale gelmişti.
Bu gösterişli cenk çizmelerinin bir başbuğa ait olduğu her hallerinden belliydi.
Ufku bir kartal edası ile tarayan Tanrıkut Mete yanındakilere seslendi;
-Daha çok bekleyecek miyiz?
Gür sesle sorulan bu soruya kimse cevap verme cesaretini gösterememiş,herkes birbirine bakınmıştı.
Bir lahza sonra metanetini toparlayan Binbaşı Akbörü:
-Birazdan burada olurlar…..demeye kalmadan.
Ufukta kopan bir toz bulutu beklenenlerin geldiğini işaret ediyordu.
Cins ve safkan atlar gelenlerin düşman ordusu olduğunu zannetmiş olmalılar ki,ileri atılmak için gösterdikleri insiyakı,süvarilerin gemlerini çekmek sureti ile dizginlemesi ile sakinleştiler.
Kılıç ve kargı seslerinin birbirine karıştığı ordunun başında Attila vardı.Kurt başlı sancak olanca haşmeti ile dalgalanıyor ,kutlu kavuşmayı müjdeliyordu.
Attila binmiş olduğu attan çevik bir hareketle indi,başındaki börkü çıkardı ve Tanrıkut Mete’nin karşısına gelerek onu saygı ile selamladı.
Attila ile beraber gelen Aksuvar’da Tanrıkut Mete’ye saygılarını sundu.
Tanrıkut Mete her iki Başbuğun selamına başı ile karşılık verdi.
Attila;
-Bağışlayın Atam,atlarımızı dört nala sürmemize rağmen ancak gelebildik.
Umarım toya geç kalmamışızdır,dedi.
Tanrıkut Mete;
-Toy daha başlamadı,zamanında yetiştiniz,hoş gelmişsiniz evlatlarım, demekle yetindi yeri göğü inleten sesiyle…
Her iki ordunun çerileri hasretle kucaklaştılar.
O esnada yeni bir ordunun geldiği haberi verildi.
Kös ve davul sesleri insanın içini ürperti ile doldururken,dolu dizgin gelen ordunun başında Bumin,İşbara,Mukan,Kapgan ve Bilge Kağanların olduğu görüldü.
Yeni gelen beş Başbuğ atlarından inmek sureti ile, Tanrıkut Mete,Attila ve Aksuvar’ı selamladılar.
Yeni gelen ordunun içinden çıkan kırk kişilik grubun başında bulunan bir yiğit mütereddit adımlarla Tanrıkut Mete’nin atının yanına geldi ve saygı ile eğildi.
Tanrıkut Mete yanına gelen yiğidi tanıdı.
Nemlenen gözlerini belli etmemeye çalışarak sildi ve atından indi.
Tulgasını çıkaran yiğit Kürşad’ın alnını öpen Tanrıkut Mete;
-Kut’un bol olsun yiğidim,toya hoş geldin,dedi.
Kürşad,olanca heybeti ile karşısında duran Başbuğa;
-Hoş bulmuşum Atam,diyerek karşılık verdi.
Manzaraya şahit olan çerileri bir duygu fırtınası kuşattı.Ama hiçbir çeri vakur tavrını bozmadı.
Bir zaman sonra kös ve davulların insana korku veren ’’ordu toplanma’’ vuruşları tekrar canlandı.
Bu sefer gelenler Kutluk Bilge Kül,Bökü ve Moyunçur Kağanlar idi.Dört nala koşturulan,vücutları terden köpük içinde kalmış atların burunlarından çıkan buğu ortalığı kaplıyordu.Bazı atlar çatlama noktasına gelmişti.
Kutluk Bilge Kül,yanındakilerle beraber orada hazır bulunan Başbuğları selamladı.
Ve sonra Tanrıkut Mete’ye hitaben saygı ile;
-Atam,bizim ordunun arkasından gelen Baga Tarkan,Balak’ın Katunu Buğarık,İrnek ve Kurt Kağanların ordusu da birazdan burada olur ,dedi.
Ve nitekim bir müddet sonra onlarda toy meydanına vasıl oldular.
Ama daha beklenenler vardı.
Toy daha başlamamalıydı.
Kılıç,kargı,gürz,mızrak ve pala şakırtıları atların kişnemesine karışırken ortalığı yine bir sis bulutu kapladı.
Gelenlerin toplanan ordunun yerini fark edebilmeleri için en seçkin elli okçu yaylarını gererek uçlarında neftlenmiş bez parçaları bulunan alevli oklarını semaya doğru fırlattılar.
Gökyüzü bir anda aydınlandı.
Uzayda kayan bir yıldız misali süzülen alevli okların ışığını takip eden
Timur,Alpaslan,Tuğrul,Çağrı,Melikşah,Alptekin,Cela lettin Harzemşah ve Batuhan’ın komutasındaki ordu birlikleri nihayet onları bekleyen ırkdaşlarına,kandaşlarına kavuştular.
Bekleyenlerle yeni gelenler gözyaşları içinde birbirlerini hasretle kucakladılar.Bir zaman sonra çalan davul ve köslerin muhteşem ’’ saldırı vuruşu’’ beklenen toyun başladığını haber veriyordu.
Tanrıkut Mete haykırdı;
-O yiğidi bana gösterin,hangisi O ?
Bilge Tonyukuk,bulutların üstünden ovayı seyreden ordunun başındaki
Tanrıkut Mete’ye;
-Atam, beyaz atın üzerinde bulunan kişi o yiğittir. Tanrıkut Mete tekrar sordu;
-O yiğidin adını bana bağışlayın.
Tonyukuk;
-Atam,O yiğidin adı TÜRKÜN Son Başbuğu Gazi Mustafa Kemal’dir. Tanrıkut Mete gururla Sakarya Meydan Savaşının yapıldığı ovaya baktı ve;
-Böyle Türk Başbuğları olduğu sürece TÜRK’ün şanlı adı sonsuza dek yaşayacak,TÜRK hiçbir zaman devletsiz kalmayacak.
Var olsun Mustafa Kemal,ataları onunla ne kadar övünse azdır,Tanrı ona kut versin,dedi.
Aşağıda yapılan savaş her zaman olduğu gibi TÜRK’ün zaferi ile neticelendi.
Bulutların üstünden savaşı seyreden TÜRK Başbuğları, Tanrıkut Mete’nin işareti ile başlaması buyurulan zafer toyuna katıldılar.
Toyun bitiminde cins savaş atlarına binen Türk çerileri dolu dizgin yıldırım hızıyla bulutların arasında kaybolup gittiler.
Tanrı Türk'ü Korusun!
Anasayfa 
Latest images 
Arama 
Kayıt Ol 
Giriş yap 
Konu: Bütün Türk'ler Bir Ordu... 
Çarş. Haz. 16, 2010 6:17 pm
